Het heeft even geduurd, maar mijn tweede publicatie van fictie is een feit. Geen verhalenbundel zoals Gepelde aarde, geen roman (waar ik op dit moment mee bezig ben), maar een kort verhaal in ‘Fantastische Vertellingen’, een magazine voor en over Nederlandse fantastische literatuur, met name sf, fantasy en horror.
Het is geen toeval dat dit verhaal – De Vluchteling – in dit magazine terecht is gekomen. Het is namelijk hetzelfde magazine waarin Johan Klein Haneveld in december 2020 zo’n mooie recensie schreef over Gepelde aarde. Hij zette mij er persoonlijk toe aan om ook eens iets te schrijven voor dit magazine, en dat heb ik gedaan. Remco Meisner, de redacteur (‘semper idem’) van dit ‘Meyvistisch Magazine’, schreef me dat mijn verhaal het openingsverhaal zou worden, een ereplaats. Blijkbaar is het dus niet het slechtste verhaal in de bundel, maakte ik daaruit op.
Gisteren kreeg ik het magazine binnen. Ik was erg benieuwd naar de illustraties die Marco Bezoet de Bie erbij zou maken. Het waren er maar liefst drie en ze vielen zeker niet tegen! Het is erg bijzonder om je eigen fantasie zo tot leven te zien komen door de interpretatie van een illustrerende lezer. Hij heeft wat mij betreft de sfeer goed overgebracht.
Het verhaal past niet helemaal in het thema dat ik in de verhalen in Gepelde aarde had aangehouden: de vreselijke en onbevattelijke werkelijkheid achter het dunne laagje vernis van onze alledaagse schijnwerkelijkheid. Wel heb ik ideeën die al als motieven in mijn verhalenbundel voorkwamen voor dit weird fiction-verhaal tot thema verheven: de samenhang tussen vluchten, dromen en schrijven en de plaats van de zogenaamde werkelijkheid daarin.
Het verhaal is helaas niet gratis te lezen en ook niet online of in e-formaat, maar de koper van het magazine zal zeker geen spijt krijgen van dit 158 pagina’s tellende boekje vol mooie en interessante bijdragen van schrijvers en tekenaars, waaronder die van Johan Klein Haneveld, Mike Jansen en Paul van Leeuwenkamp. De laatste heeft onder meer een essay geschreven over KliFi van Adriaan van Dis.
Kleine correctie nog: in mijn minibiografie heeft de redactie foutief twee keer mijn voornaamwoord die ‘verbetert’ naar hij. Maar dat mag de pret niet drukken.