Over precies vijf weken komt Gepelde aarde uit. Om de spanning te verhogen zal ik elke week een fragment uit het boek halen en er iets bij vertellen. Vandaag het tweede fragment, uit de psychologische thriller ‘en Mephisto zwijgt’:

‘Hier,’ gebaart de kleine Maarten. De twee kinderen slaan een bospad in. Het pad wordt geleidelijk aan een wildpaadje en eindigt hopeloos in een bosschage van rododendron en lijsterbes. Het is een grens, een drempel, begrijpt Johanna. ‘En het moet.’

Het motto bij dit verhaal is een songtekst van de band Dark Dark Dark: ‘Oh, I’m searching, With only the wind whispering / Oh, if you knew what it meant to me / You would see, too / Oh the unspeakable things’.

Heel soms zijn er momenten dat een stukje van de wereld lijkt los te komen en tot je spreekt, op een magische manier. Alsof je een blik krijgt op een geheime wereld die daadwerkelijk bereikbaar is. Het is een gevoel, maar daarmee niet minder waardevol. Als kind sprak ik al met bomen en dieren, soms met levenloze stenen, dingen. Natuurlijk wist ik toen ook al best dat het allemaal niet echt was, zoals een kind best weet dat zijn pop niet leeft. Misschien is het een manier van escapisme, een gevoel om je (even) uit de bestaande wereld te wensen. Toch is dit ‘beloofde land’ niet altijd zo paradijselijk. In mijn geval was het vaak onverbiddelijk neutraal, heel soms toverachtig mooi, soms dreigend als een verschrikkelijk noodlot.

Als kind maar ook later waren zulke onaardse ervaringen voor mij vaak verbonden aan bossen en bosranden. In de bossen waar ik liep waren soms bewoningsresten zichtbaar, alleen zichtbaar voor wie ervaring heeft met ruïnes of plekken die vroeger bewoond waren: de aanwezigheid van rododendron en lijsterbes, stinzenplanten, stukjes dakpan of tegels nauwelijks zichtbaar in de strooisellaag. Deze plekken intrigeerden me enorm. Soms waren deze plekken viezig en dreigend, soms juist feeëriek. Hoe dan ook, een stap in zulke ruimtes was alsof ik een drempel over ging – en alsof er iets van me werd verwacht.

Foto: Stathis floros – Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=78993321