Over precies twee weken komt Gepelde aarde uit. Om de spanning te verhogen haal ik elke week een fragment uit het boek en vertel er iets bij. Vandaag het vierde fragment, uit het gothic horrorverhaal ‘De opening in het huis nabij Chaton’:

De zolder was groter dan het er van buiten had uitgezien. Dat moest komen door de enorme hoogte ervan: wat ik had gehouden voor twee verdiepingen vormden er in feite maar één. En dit was niet zomaar een verzameling curiosa, dit was een museum en bibliotheek uniek in zijn soort. De werken, artefacten en instrumenten moesten samen een astronomische waarde hebben. Ik zal niet uitweiden over wat ik daar zag – een leek zal het niet kunnen appreciëren, vrees ik – maar het maakte een diepe indruk op mij. Ik vroeg Simiau hoe hij aan al die spullen was gekomen. Hij glimlachte geheimzinnig, maar gaf geen antwoord. ‘Kom,’ zei hij, ‘het is lunchtijd. Ik zal je voorstellen aan mijn vriend.’

De oorspronkelijke gothic novels gaan in hun kern over het verval van de aristocratie (verbeeldt door ruïnes, geesten en zonderlinge figuren) en de komst van een nieuw tijd (nieuw als in wetenschappelijke en technologische vooruitgang en urbanisatie van de gegoede burgerij). Ze vormen in die zin een brug van de oudere ghost stories naar de werken rond 1900 die nog veel meer ingaan op wetenschap (vaak als gevaar of verknoopt met de dan opkomende relativiteitstheorie) en het dan erg populaire spiritisme (ontstaan door de combinatie van wetenschappelijke vooruitgang, en de zoektocht naar het wezen van geest en lichaam).

Veel van de latere horrorverhalen – denk bijvoorbeeld aan The Magic Cottage van James Herbert – hebben die beelden van ruïnes, landhuizen, woeste natuur, geesten en waanzinnige geleerden gehandhaafd, al ging het dan meer om traditie, sfeer en het scheppen van verwachtingen en vaak niet meer om de oorspronkelijke symbolische betekenis ervan.

In ‘De opening in het huis nabij Chaton’ heb ik die sfeer proberen te behouden, maar het ook proberen te combineren met klassieke (Lovecraftiaanse) én moderne ‘weird’-elementen die passen bij mijn bundel als geheel. Het is dan ook een van mijn meer traditionele verhalen en naar ik hoop ook gewoon spannend.

Uiteraard heeft het landhuis uit dit verhaal niet alleen een zolder, maar ook een kelder en bijzondere bewonertjes…

Foto: Haslemere Educational Museum, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=87024316