Categorie: schrijven en uitgeven Pagina 1 van 2

Een publicatie en romanvorderingen

Op februari 9, 2024

De tijd vliegt voorbij. De laatste jaren heb ik vooral besteed aan het schrijven en twee keer herschrijven van mijn roman. Het manuscript daarvan is nu eindelijk af en ligt ter lezing bij een uitgever – ik wacht met spanning af wat ze ervan zullen vinden (en dat zal nog enkele maanden duren).

Tussendoor, en met name de laatste maanden, heb ik korte verhalen geschreven voor verschillende wedstrijden en bundels. Een van die verhalen is inmiddels gepubliceerd: Het Bewoonde Huis, als eerste verhaal in Fantastische Vertellingen nr. 69. Het verhaal is verlucht met drie prachtige sfeervolle zwart-witte illustraties van Gidion van de Swaluw.

Zie de publicatiepagina voor meer informatie.

My first translated stories

Door Dolf Wagenaar

Op mei 15, 2023

In schrijven en uitgeven

The first translation is a fact! Three Weird Tales is a collection of three stories from my short story collection Peeled Earth, translated by Lizzie Kean and Joost Aldegonda H. Peeters (Summit Translations). The collection is available for purchase as an e-book at Barnes & Noble.

Derde en vierde publicatie

Door Dolf Wagenaar

Op augustus 23, 2022

In schrijven en uitgeven

Ik ben geen snelschrijver, zoals Johan Klein Haneveld, en bovendien nog bezig met de roman, maar nu zijn er dan toch weer twee korte verhalen van mijn hand verschenen. De eerste wederom in ‘Fantastische Vertellingen’, de tweede in het jaarboek Ganymedes 22 van dezelfde uitgevers.

De illustraties in het eerste verhaal, Het laatste oordeel, zijn gemaakt door Peter Erhardt. De afbeeldingen kloppen goed met wat ik in mijn hoofd had, het is erg fijn als een illustrator goed aanvoelt wat je als schrijver bedoeld hebt. Bij het tweede verhaal, De laatste post, zijn geen afbeeldingen toegevoegd, wat standaard is voor de verhalen in Ganymedes.

Aan de titels van de verhalen is al te zien dat ze verwant aan elkaar zijn, al is de eerste meer bedoeld als grapje en de tweede als serieus verhaal. Het mag bekend zijn dat de mensen er een potje van hebben gemaakt, de aarde verworden tot een verstoord en vervuild systeem, en dat zal toch eens afgelopen (moeten) zijn. In het eerste verhaal doet een kracht van buitenaf dat, in het tweede verhaal lijkt de mens simpelweg te verdwijnen (of gaat de mens op in de natuur, waar het eigenlijk toch deel van uitmaakt? Of… ik laat het graag over aan het oordeel van de lezer).

Beide verhalen zijn niet gratis te lezen en ook niet online of in e-formaat, maar de koper van het magazine en/of het jaarboek zal zeker geen spijt krijgen, omdat er naast mijn bijdragen ook genoeg andere waardevolle bijdragen in staan binnen en over het fantastische genre.

Zie de publicatiepagina voor meer informatie.

Tweede publicatie: De vluchteling

Door Dolf Wagenaar

Op december 8, 2021

In schrijven en uitgeven

Het heeft even geduurd, maar mijn tweede publicatie van fictie is een feit. Geen verhalenbundel zoals Gepelde aarde, geen roman (waar ik op dit moment mee bezig ben), maar een kort verhaal in ‘Fantastische Vertellingen’, een magazine voor en over Nederlandse fantastische literatuur, met name sf, fantasy en horror.

Het is geen toeval dat dit verhaal – De Vluchteling – in dit magazine terecht is gekomen. Het is namelijk hetzelfde magazine waarin Johan Klein Haneveld in december 2020 zo’n mooie recensie schreef over Gepelde aarde. Hij zette mij er persoonlijk toe aan om ook eens iets te schrijven voor dit magazine, en dat heb ik gedaan. Remco Meisner, de redacteur (‘semper idem’) van dit ‘Meyvistisch Magazine’, schreef me dat mijn verhaal het openingsverhaal zou worden, een ereplaats. Blijkbaar is het dus niet het slechtste verhaal in de bundel, maakte ik daaruit op.

Gisteren kreeg ik het magazine binnen. Ik was erg benieuwd naar de illustraties die Marco Bezoet de Bie erbij zou maken. Het waren er maar liefst drie en ze vielen zeker niet tegen! Het is erg bijzonder om je eigen fantasie zo tot leven te zien komen door de interpretatie van een illustrerende lezer. Hij heeft wat mij betreft de sfeer goed overgebracht.

Het verhaal past niet helemaal in het thema dat ik in de verhalen in Gepelde aarde had aangehouden: de vreselijke en onbevattelijke werkelijkheid achter het dunne laagje vernis van onze alledaagse schijnwerkelijkheid. Wel heb ik ideeën die al als motieven in mijn verhalenbundel voorkwamen voor dit weird fiction-verhaal tot thema verheven: de samenhang tussen vluchten, dromen en schrijven en de plaats van de zogenaamde werkelijkheid daarin.

Het verhaal is helaas niet gratis te lezen en ook niet online of in e-formaat, maar de koper van het magazine zal zeker geen spijt krijgen van dit 158 pagina’s tellende boekje vol mooie en interessante bijdragen van schrijvers en tekenaars, waaronder die van Johan Klein Haneveld, Mike Jansen en Paul van Leeuwenkamp. De laatste heeft onder meer een essay geschreven over KliFi van Adriaan van Dis.

Kleine correctie nog: in mijn minibiografie heeft de redactie foutief twee keer mijn voornaamwoord die ‘verbetert’ naar hij. Maar dat mag de pret niet drukken.

Update

Door Dolf Wagenaar

Op maart 15, 2021

In schrijven en uitgeven

Gepelde aarde bestaat al een tijdje, maar er zit nog steeds beweging in: in december 2020 verscheen er een mooie recensie in Fantastische Vertellingen, en op dit moment doe ik onderzoek naar het laten vertalen en publiceren van de verhalen in het Engels. Daarnaast heb ik, nu de basisscholen alweer enkele weken open zijn, ook het schrijven zelf weer opgepakt.

Tot mijn verbazing kwam ik er begin 2021 achter dat er een recensie over Gepelde aarde was verschenen in het toonaangevende Fantastische Vertellingen (nr. 56). Ik had even niet opgelet en het in eerste instantie gemist. De recensent, schrijver Johan Klein Haneveld, had de recensie gelukkig ook openbaar op Hebban geplaatst, waardoor ik het alvast kon lezen. Ik kocht natuurlijk ook direct de betreffende Fantastische Vertellingen en ijdel als ik ben herlas ik het nog eens op stralend wit papier.

Er zijn al eerdere en eveneens (grotendeels) positieve recensies verschenen, maar ik ben vooral zo blij met deze recensie, omdat het is geschreven vanuit mijn meer specifieke doelgroep: lezers met kennis, en in dit geval ook kunde, van een bepaalde tak binnen de ‘speculative fiction’, die van kosmische horror, magisch realisme en weird fiction. Het beetje kritiek dat erin staat, kan ik goed plaatsen: de meeste lezers vinden sommige verhalen te absurd, al bestaat er een kleinere groep liefhebbers. En dan toch een klein puntje: voor de extra oplettende lezer is het zogenaamde ‘anachronisme’ dat Haneveld vond in De indaling geen anachronisme. (Aan de andere kant: wie ben ik om mijn eigen verhaal te gaan uitleggen? Dat doet uiteindelijk de lezer.)

Naast schrijver ben ik ook actief in forums over weird fiction. Ik ontmoet daar ook andere lezers en schrijvers en mail af en toe heen en weer met vragen en opmerkingen, afijn, u weet vast hoe dat gaat als u zelf ook een hobby heeft. In dit geval gaat dat gewoonlijk in het Engels. Ik heb inmiddels vaker de vraag gekregen of mijn verhalen ook in het Engels zijn gepubliceerd, en steeds moet ik dan weer antwoorden: nee, helaas niet (of beter gezegd: unfortunately not). Ik ben niet goed (genoeg) in Engels om mijn verhalen echt goed te vertalen. Dat bleek maar weer nadat ik wat had geprutseld met Deepl en mijn eigen kennis van het Engels (ik had het geprobeerd na wat aanmoedigingen van andere mensen).

Het is verbazingwekkend hoeveel Engelstalige e-zines er zijn op het gebied van speculatieve en experimentele fictie – binnen een dagdeel vond ik er al ruim vijftien (en allemaal met een selectieprocedure, dus geen ‘dumpplekken’ van verhalen). Ik heb mezelf overtuigd: ik ga op zoek naar manieren om mijn verhalen te laten vertalen, zodat meer mensen kunnen genieten van (of geschokt raken door, of gaan nadenken door) mijn werk. En, als iemand tips heeft over het laten vertalen of vertalers: meer dan graag!

Ten slotte het schrijven zelf. Door het tijdelijke thuisleraarschap heb ik lang niet meer de rust kunnen vinden om weer te gaan schrijven. Toen die rust er wel weer was, lagen er nog wat andere klusjes die ik eerst moest afronden, maar inmiddels heb ik weer de tijd en rust. Het nieuwe verhaal De vluchteling is op weg naar een mogelijke publicatieplek, en ik ga deze week de draad van mijn roman-in-wording weer oppakken.

Foto: www.hebban.nl

Een recensie en een roman

Door Dolf Wagenaar

Op juli 8, 2020

In schrijven en uitgeven

Sinds het verschijnen van Gepelde aarde (eigenlijk al iets daarvóór) zijn er aardige, korte recensies verschenen over mijn boek. Ze staan verspreid op Hebban, Goodreads, bol.com en dergelijke en zijn niet geschreven door grote, bekende recensenten, maar dat vind ik niet erg. Het is fijn om te lezen wat mensen van je boek vinden en zeker als daaruit blijkt dat ze het ook echt gelezen hebben. Gisteren kwam de tot nu toe meest uitgebreide recensie binnen.

Hanneke Tinor-Centi, literair agent en recensent, schreef op haar website een lovende recensie over mijn boek. Het meest negatieve was: ‘Hier en daar is er nog sprake van wat ‘ongeoefendheid’, maar dat is zeker niet storend; zeker niet voor een debuut.’ Ik vraag me af wat, zeg, een Rob Schouten zou zeggen van mijn boek. Zou dat ook echt zo lovend zijn? Misschien moet ik daar ook niet over nadenken, maar complimenten ontvangen is niet mijn sterkste kant; zelf ben ik nooit helemaal tevreden over wat ik schrijf (ook na tien keer herschrijven niet).

Maar de recensie voelt zeker eerlijk, en ik ben er dan ook echt blij mee. Opvallend vond ik haar laatste zin: ‘Wellicht moet Wagenaar zich de volgende keer aan een hele roman wagen zodat hij meer ruimte tot zijn beschikking heeft.’ Dat is namelijk precies mijn plan. Ik heb er zin in, maar zal moeten wennen aan een heel andere modus van schrijven: geen enkelvoudige korte verhaallijnen met een twist, maar meerdere uitgesponnen verhaallijnen en complexere spanningsbogen, meer personages, meer ontwikkeling. Korte verhalen dwingen je tot het weglaten van alles dat niet nodig is – de vorm van een roman geeft meer ruimte voor een uitgewerkt verhaal, maar ook meer ruimte voor te veel uitweidingen en te trage stukken.

Enkele keren ben ik tijdens een slapeloze nacht naar beneden geslopen om wat ideeën neer te krabbelen voor een nieuw verhaal. Een paar keer heb ik een beginnetje of een scène geschreven. Maar het is nu nog extreem vaag en ik weet nog niet welke kant het op gaat. Het boek, dat is er al lang, ik moet het alleen nog vinden.

Illustratie: hanneketinorcenti.nl

Pel mee!

Door Dolf Wagenaar

Op mei 29, 2020

In schrijven en uitgeven

Het is zover: Gepelde aarde is uit.

En hoe zit het met de lancering? Feest, vuurwerk, interviews, live Q&A op Facebook, signeersessies en uitverkochte lezingen?

Nee. Maar wel iets anders.

Als beginnend schrijver (en zeker in coronatijd) verwacht ik geen mensen in de rij voor een signeersessie. Mijn hoofd, bewegend, op een al dan niet live videoscherm zal wellicht nachtmerries bezorgen bij de toeschouwers (wat op zich wel past bij mijn boek, maar toch). In plaats van dat alles heb ik na veel hersengekraak de volgende actie bedacht. En daar bent u, lezer, bij nodig.

Koop mijn boek (of leen het van iemand, maar dat mag ik natuurlijk eigenlijk niet zeggen).
Lees mijn boek (of doe alsof, maar ook dat mag ik natuurlijk eigenlijk niet zeggen).
Kies een verhaal waarvan u wilt dat ik er een vervolg, prequel, spin-off of iets dergelijks op schrijf.
Stuur mij een berichtje (bijvoorbeeld via Facebook, Twitter of het contactformulier https://dolfwagenaar.nl/over-dolf-wagenaar/ ) op basis van welk verhaal ik een nieuw verhaal moet schrijven (en eventueel op welke manier en/of andere wensen).

Na ongeveer een maand bekijk ik welk verhaal het vaakst is gekozen en schrijf ik het betreffende nieuwe verhaal. Dit verhaal zet ik op mijn website (met uw namen als u dat wilt als u voor dit verhaal had gekozen – anoniem is ook prima). Het is dus gratis voor iedereen te lezen.

Overigens heeft Uitgeverij Keytree Gepelde aarde verloot onder de Facebook-likers van de aankondiging van het boek. Het boek is vandaag gewonnen door Corinne Bruinstroop. Ook hier nog eens mijn felicitaties aan Corinne.

Op de afbeelding ziet u hoe ik gewoonlijk kijk als ik schrijf.

Foto: By Taromsky – Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=82502240 (geschilderd door Carlo Dolci)

De cover van Gepelde aarde is klaar!

Door Dolf Wagenaar

Op april 2, 2020

In schrijven en uitgeven

Iets waar ik lang naar heb uitgekeken: de cover van mijn eerste boek is er en daarmee wordt het boek opeens een stuk concreter. De foto op de voorkant, een laan in het Italiaanse Erice, is gemaakt door Florence van Hunsel, die ik bij dezen nog eens heel hartelijk bedank. De foto heeft voor mij precies de goede gevoelswaarde voor het boek. Geen mensen erop, dat vond ik ook belangrijk. Eerder schreef ik dat Octavie Wolters voor de coverillustratie zou zorgen, maar dat kon helaas niet doorgaan. Arno van den Kieboom, mijn uitgever, heeft gezorgd voor de opmaak. Bedankt Arno! De flaptekst is van mijzelf.

Titel, publicatiedatum, cover… en iets over POD

Door Dolf Wagenaar

Op maart 2, 2020

In schrijven en uitgeven

Het contract met Keytree is getekend! Heel fijn, want er wordt nu steeds meer duidelijk en definitief en ik kan mij weer – op een andere manier dan eerst – bezighouden met het boek.

Eerst de titel. Mijn laatste werktitel is nu ook de uiteindelijke titel geworden: Gepelde aarde. Ik laat het graag aan de lezer om deze titel te interpreteren. Er is ook een ondertitel. Zoals te lezen was in een eerder bericht op deze pagina, heb ik gestoeid met het genre van de verhalen. Om de juiste verwachtingen bij lezers te scheppen en om het juiste lezerspubliek te krijgen, heb ik toch besloten om als ondertitel te gaan voor ‘weird fiction’. Het leek me ook wel aardig, omdat bij mijn weten niet eerder een Nederlandse weirdfictionbundel is verschenen. Of het werkelijk gaat om weird fiction, mag van mij best ter discussie staan – als de lezer het liever horror of magisch realisme noemt, of iets anders, vind ik het ook prima.

De publicatiedatum is nog niet bekend, maar wel ongeveer. Als alles normaal verloopt, zal het boek eind mei verschijnen.

En dan de cover. Ik ben heel trots en blij dat auteur en illustrator/tekenaar Octavie Wolters bereid is om een illustratie voor de cover te leveren! Zie haar website voor haar laatste werk. Ze is de auteur van de in 2016 bij Ambo/Anthos verschenen prachtig verstillende roman Voorland.

Mijn uitgever is, zoals eerder al genoemd, Uitgeverij Keytree. De samenwerking is tot nu toe erg goed. Anders dan ik eerder dacht, doen ze wel degelijk ook aan pr. Mijn boek wordt uitgegeven als een zogenaamde ‘print on demand’-boek (POD)* en als e-book.
Ik merk nu dat sommige mensen nog wat huiverig zijn als het gaat om POD-boeken (tegenover gedrukte boeken). Dat heeft blijkbaar te maken met het feit dat de boeken er soms kwalitatief minder mooi uitzien. Daarbij is POD een methode die wordt gebruikt door schrijvers die in eigen beheer uitgeven en door kleine uitgeverijen (zoals Keytree). Dit zou dan ook de inhoudelijke kwaliteitsgarantie minder maken. Bekende POD-uitgeverijen als Boekscout en Free Musketeers zouden daarbij nog eens slechte contracten opstellen, wat de naam van POD ook geen goed gedaan heeft. Ik heb er echter het volste vertrouwen in mijn uitgever en ben tevreden met mijn keus op dit gebied. De uitgever geeft mij veel vrijheid, maar neemt me ook serieus, wat ik zeer waardeer.
Er zitten overigens veel voordelen aan POD (zoals bijvoorbeeld hier te lezen is). Ook het Centraal Boekhuis, waar ook mijn boek zal worden geregistreerd, propageert deze methode, bijvoorbeeld voor beginnende schrijvers. Het is onder meer niet nodig eerst een oplage in te schatten: de vraag bepaalt grotendeels hoeveel er wordt geprint – geen voer voor de ramsj en papierversnipperaar dus, mocht het allemaal minder goed lopen. Mijn boek zal met name te koop zijn via internet, bijvoorbeeld in de webshop van de uitgever. Het krijgt een ISBN-nummer, dus ook op andere plaatsen bestellen is mogelijk (zoals bij uw lokale boekverkoper en bol.com). En de kwaliteit is in veel gevallen, zeker tegenwoordig, nauwelijks minder dan die van een gedrukt boek.

Maar ja, ik hoop toch dat het vooral om de inhoud gaat bij mijn boek – daarvoor heb ik het immers geschreven: voor de lezer en voor mezelf.

*) Op de foto zie je boekenprinters. (Foto: Davidmorgans – Own work, CC BY-SA 4.0)

Rock should not walk in the evening

Door Dolf Wagenaar

Op februari 20, 2020

In schrijven en uitgeven

Drie weken geleden waren alle proeflezers klaar en schreef ik de laatste, definitieve versie van mijn verhalenbundel. Ik was eigenlijk langer bezig met de volgorde van de verhalen dan met het laatste redigeerwerk en haalde zelfs nog een verhaal weg en verving het door een vers geschreven verhaal. Twee weken geleden was het klaar en stuurde ik het manuscript naar mijn uitgever. Gisteren waren ze klaar met lezen en gaven officieel groen licht: het wordt uitgegeven!

Tja, leuk, maar er moet nog wel het een en ander gebeuren. Er moet bijvoorbeeld nog een cover komen en – detail – het moet ook verkocht worden. Over een week heb ik een gesprek met de uitgever. Zij zorgen ervoor dat het boek wordt geregistreerd bij het Centraal Boekhuis, dat er een ISBN-nummer komt, dat het gemaakt wordt (print on demand en als e-book) en zo nog wat meer.
De marketing en pr liggen echter grotendeels in mijn handen – en laat dat nou net iets zijn waar ik niet in uitblink. Hopelijk komt dus ook dat ter sprake in het gesprek.

Zo lang ik nog niet mijn uitgever heb gesproken kan ik nog niet veel doen.
Wat ik dan in de tussentijd zoal doe? Los van wat freelancewerk, gezinsdingen en andere zaken waar u niets over wilt weten, ben ik een kort verhaal aan het schrijven voor een kleine (young adult thriller)schrijfwedstrijd, zodat ik blijf schrijven. Ik heb geen YA-aspiraties, maar het lijkt me gezond ook af en toe wat anders te doen.
Daarnaast lees, luister en discussieer ik bij de podcast Elder Sign, een soort weird-fictionclubje van twee docenten/schrijvers van Princeton University. Ze zijn best nieuwsgierig naar mijn bundel hoor, maar ik schrijf helaas alleen Nederlands, en verhalen laten vertalen is vooralsnog te duur voor mij.

Ik moet blijven lezen en muziek blijven luisteren voor inspiratie, anders zak ik te veel weg in de alledaagse saaiheid. Gisteren, in Elder Sign-verband, las ik weer eens een mooie zin, een die werd geroemd door Lovecraft, S.T. Joshi en Lord Dunsany zelf (want de zin komt uit zijn toneelstuk The Gods of the Mountain en blijkbaar was Dunsany niet al te bescheiden). En zo komen we uit bij de titel van dit stukje, dat ik daardoor toch nog wat minder saai heb kunnen maken. Speciaal voor u.